یادداشت| نه به اعدام؟ نه ممنون، هم صنف خودمونه!

همانانی که سال گذشته تشویق به آتش زنی و آشوب می کردند و ساز موسیقی نه به اعدام کوک می کردند؛ در اوج بی تفاوتی نسبت به مردم مظلوم غزه و در پی قتل کارگردان معروف و همسرش، - کاظم اکبر نژاد عضو هیئت تحریریه خبرگزاری فارس از کرمانشاه، در یادداشتی نوشت: جهان شب ها روزهای سختی را پشت سر می گذارد.

ایران در این میانه هرروز و هرلحظه با پدیده ای جدید روبه رو است گاه فرهنگی گاه اجتماعی و گاه امنیتی.

رسانه بلایی بر سرمان آورده که هرکسی که صدایش بلندتر باشد انگار دارد حرف درست تری به زبان می آورد و لاجرم حق با او است.

در میانه اخبار بهت آور و مظلومیت اوضاع غزه در دهه سوم مهرماه سال 1402 خبری منتشر شد که حیرت، افسوس و بهت همگان را به همراه داشت، آری قتل کارگردان معروف و همسرش.

قتل؛ چه واژه ی ناموزون و بی انصافانه ای است در برابر امیال و آرزوهای بشری اما خب دست تقدیر است و انسان لاجرم و بدون اختیار.

دقیقاً سال گذشته همین روزها بود که کشور با یک تنش یا چالش اجتماعی با بازیگری نسل نوظهور دهه هشتادی را داشت سپری می کرد التهاب و اخبار دوست نداشتنی به صورت ساعتی منتشر می شد.

آتش زدن، تخریب و کشتن تقریباً کار هرروز بود اما در میان این اتفاقات قتل یک جوان بسیجی بدجور سروصدا کرد.